Nee, nee, vanuit de GVO, vanuit de gemeente, we kregen er geld voor, laten we naar de scorestichting gaan. Ja, er was op een gegeven moment de bedoeling dat we ook zaten over jongeren. Er was nog niets voor jongeren qua dingen. En je wacht een jonger uit, je gaat natuurlijk uit in die kroeg en de discotheken. Dus er moest iets komen voordat, zeg maar. Dus er was niet echt veel op papier, behalve dat er een groep jongeren samen gebracht moest worden. En dat we dan zelf met die groep jongeren moesten kijken van wat vinden jullie goed, wat zouden we aanslaan.
En daaruit is deze ontstaan van de 17e krillie, dus die non-verbale act, waarbij kroegen of discotheken weer overvallen. Daar ligt natuurlijk wel de eigenaar in, maar die kroegen overvallen met zo’n non-verbale act van drie minuten en dan weer eruit, zeg maar. Nou, we hebben acht act’s gemaakt totaal, dus dat was echt een mooie iets.
Het was ook een 2-10% ook, gewoon van niks, de eerste kroeg, de eerste act was fuck you in the ass. Terwijl er nog geen deel was volgens mij, het was meer gewoon een beetje meer, hoe heet dat, gebaren of zeg maar, neukbewegingen maken. Maar nee, op de muziekje, like you can’t fuck you, I wanna fuck you in the ass. En dan werd iemand van de groep, werd dan zogenaam verkraagd, en dan iemand, die wilde neuken, en dan hadden we een leuke condoomverpakking gemaakt ook. Steepen op de pijl, dat was iets anders, dat was de eerste tafel, leuke condoomverpakkingen. Die gaf, werd uitgedeeld aan diegene die wilde neuken, en dat was een beetje de ex, zeg maar, dat die condoomgebruikende doorging. En daaraan gingen we dus de zaal rond, om mensen het overpakken te geven, en ook, toen we uit de deur gingen hebben, al die fietsen ook, zeg maar, die buiten, de tenten zonden, met allerlei dingetjes, volgetjes, of niet-etiketten verplaatst.
Laatst ging het inderdaad, waar dat die tweede act was, het was ook weer, god, we hebben al die filmpjes ook nog inderdaad, ehm, Seepen bij de Bijl, was dat die tweede inderdaad, ja. Dat was in die groene overhalls, dat hadden we wel, inderdaad, dildo’s, ehm, en ik weet goed dat we optreden in het C.O.C. Amsterdam. En ik stond aan de kant, weet je wel, met je hem, kijk, terwijl zij aan het bezig waren, heb geen muziek, zo goed dildo worden te horen, dus over het podium naar hem toe, eh. Er was iets van lul, was losgeraakt, zeg maar. Maar er waren weer een grote jongen, zeg maar, die heeft gelijke deel, als we hadden.
Eh, en toen hebben we wel iets gedaan met, ehm, een soort pompje, met, ehm, ehm, yoghurt, zeg maar, of een soort oplossing, zeg maar, waardoor het leek alsof iemand klaar kwam, als het een derde act was zat, zeg maar. De ex werd er steeds, ehm, ja, fantastischer eigenlijk, in feite, maar ook een beetje obstrakter, waardoor ik denk dat de eerste drie, vier ex waren misschien nog goed te begrijpen voor mensen, wat willen die jongens laten zien. De, de, de laatste act waren een beetje te, te artistiek, te abstract, een beetje, voor de mensen, zeg maar.
En toen hadden we ook een middelzaal buitenlandse testweekje wel, ging echt Europa rond. Berlijn, en Kopenhagen, en Bernd, Zwitserland. Ja, waar het ons, mensen zagen dan in Amsterdam tot ze optreden, en dan gingen we daar gewoon achteraan, zeg maar.
In dezelfde dag had je de SafeStack Promotieteams, was ook van de school, die werden dus bij de schoorstelling ontwikkeld, ehm, en dat was eigenlijk, die was volgens mij iets voor, de guerilla waren die ook al zo, en het waren echt verschillende acts, of verschillende kroegtypes ook, dus je had een soort actie, beter past in een bijna kroeg, en dan had die actie beter past bij een discotheek bijvoorbeeld, en dat waren echt ook een soort optredens, maar daar gingen ze de zaal in met mensen spreken, en ik heb altijd van tevoren gezegd, we gaan niet spreken, want we treden op, twee uur s’nachts, of later zelfs, en ja, maar een goed gesprek over safe sex hebben, dus het moet meer dan verbalen, en wat je geeft aan mensen, zeg maar, maar ik heb wel een keer dat er een brief werd geschreven door iemand, die hadden een zeven bij de bel, zonder dat het wel een speciale knopverpakking gemaakt, trouwens, gemaakt hier, zeg maar, ook, ontworpen door, ehm, dus er was iets.
En ik deed een zeven bij de bel, en ik weet nog een mailtje binnen van iemand, die zei van, ik ben positief, hoezo zeven bij de bel, en zei dan, ik ben niet meer te redden, dus ik heb wel, dus, dat vond ik ook wel duidelijk, zeg maar, dat je als preventiewerkers ook namen gericht op mensen die nog geen hiv hebben, en toen ik zelf hiv kreeg, toen werd het opeens heel pijnlijk duidelijk, want het stond ook opeens allemaal een andere lijn, zeg maar, dat ik over alles wat ik gemaakt heb, dat slaat ik helemaal niet op, op mensen die hiv hebben, zeg maar, want die hebben een heel andere mindset, het feit dat je startte vanuit een andere positie, zeg maar, dus dat zat wel heel erg duidelijk, toen ik zelf ook hiv kreeg, nee, we hadden gewoon één act, daar gingen we dan een seizoen mee door, en vaak werd de première, zo in de rockzies, zeg maar, de première dan vaak van zo’n act, maar dat ging ik dan de hele tijd mee door, want het kost best wel tijd om zo’n act, natuurlijk, we gingen dan een weekend weg met elkaar, en eerst ging je nadenken van, waar wil ik het eigenlijk over hebben, en hoe kan het dan worden verbeeld, zeg maar, dus, ja, het kost best wel tijd om dat te ontwikkelen, en dan begonnen we het wel aan het ontwikkelen, denk ik, of, nou ja, dan ben je al weer een half uur verder.
Ja, er kwam natuurlijk altijd wel bij, ging soms wel iets af, maar voor de kern hadden we wel hetzelfde groepje, zeg maar, ja, het was een supermooie tijd, omdat als we dan een kroeg binnenkwamen, ook als we niet, ik bedoel je, we waren ook vrienden, buiten, zeg maar, het werk, of buiten het vreugd, het werk zelf, en ik, ik, je, er was echt zo’n energie dat binnenkwam, weet je wel, ik kwam heel prachtig inderdaad, energie, echt maar, toen we elkaar overwegen.
Nee, dat was echt een soort ruzie ook, want ik was, ik had toen inmiddels al zelf hiv gekregen, dus collega, die leidde toen de groep, de laatste jaren, zeg maar, en die jongen, die had een vriendje kregen, dus mijn collega had een vriendje kregen, die ook mee ging doen in de Kurilia, en toen ontstonden er echt een beetje discussies over, van, als we dan daar zijn, als groep, en er is een donkere kamer, gaan we dan zelf wel veilig vrij natuurlijk, want, je moet wel een goede voorbeeld stellen, en dan waren andere jongens die zeiden, ik heb wel even, als ik een iemand tegenkom die ook even heeft, dan ga ik, waarom zou ik mijn condoom moeten gebruiken, dus er werden heel heftige discussies, en in feite is dat allemaal, wat ik van begrepen, is dat allemaal tot een soort ploffing gekomen, en toen is het al gestopt, zeg maar.
Later hebben we wel weer de groep bij elkaar gebracht, voor een interview in de Helle Gordes, dat is, kun je lezen online, zeg maar, dat was zo leuk om ze samen te brengen, inderdaad, ja.
Nou, is het leuk, ja, nee, ik vind het verbaasd dat mensen nu nog herinneren, zeg maar, dat, dat, want het was, ik, ja, iedere, elke homo van een ballet, toen ik jong was, waren het mijn gouden jaren, zeg maar, wij waren natuurlijk in de jaren van de Roxy, van de It, en het was echt een mooi act, ook een mooi iets, voor juist die scene, die periode, zeg maar, ik vind het heel mooi ook dat we dat gedaan hebben, super, ja.
