En wat was Strange Fruit? Een ontmoetingsplek? Een veilige plek? Beide? Het was in eerste instantie een zelforganisatie of eigenlijk zelfhulpgroep voor lotgenoten. En dat kon zijn om elkaar op te vangen. Als het gaat over problemen thuis, probleem op het werk, kan je al die verschillende delen van je identiteit in je verenigen? Is het belangrijk om daarvoor uit te komen? Bij wie? Bij wie niet? Waarom wel? Waarom niet?
Dus ook veel risico’s afwegen van, ja als je bijvoorbeeld, risico’s afwegen om het te vertellen. Disclosure. Ik bedoel, als dat heel veel risico’s heeft, dan moet je wel die risico’s gaan berekenen. En iets als, hoera, ik ben een homo, wat een beetje wel gehad in die tijd, dat was voor de meesten niet weggelegd. Daarom, we maakten ook zelf de foto’s. Want het idee dat je gehandeerd kon worden met die foto, weet je.
En er waren ook gewoon concreet, er was ook één jongen die woonde in Leiden. Maar op een gegeven moment kregen zijn broers wel door, wat doet die jongen toch in Amsterdam. Dus die werd echt gevolgd. En op een gegeven moment moest die ook gewoon veilig uit huis. Omdat zijn familie wel doorhoudt. Ja, hij doet iets heel stouts. En toen heb ik weer eens een keertje voor maatschappelijk werken gespeeld. En toen hebben we een huis voor hem aangevraagd. En dat kreeg hij dan uiteindelijk. Dat was natuurlijk in de tijd toen er niets van woning nodig was.
Nee, oké. Maar als je dan zegt, want het is een zelfhulporganisatie. En jongens en meisjes, jongeren komen daar bij elkaar. Bespreken wie ze zijn, waar ze staan. En lotgenotencontact aan elkaar, hulp bieden, tips, informatie uitwisselen.
Ja, ja, dat. En heel veel wat ik me herinner, vooral van die begintijd, ging het vaak niet eens over, oké, ik ben een homo, daar heb ik problemen mee. Nee, het was meer van er niet voor uitkomen, dat dat niet zo werd gewaardeerd in de homo scene. Dus daar hadden heel veel jongeren last van. Soms werd hun dat ook door hun partner verweten. Ja, maar jij komt er niet voor uit. Hoe kan dat nou? Dat is gewoon relatieproblemen.
En discriminatie gewoon in het uitgaansleven. Ik kom met een vriendengroep bij de deur. En als je met twee witte jongens komt en één zwarte jongen, dan mag dat nog wel. Maar ik kom met twee zwarte jongens en één witte jongen, dan komen ze er niet in. Dus dat waren ook de ervaringen van de jongens in het uitgaanscircuit.
Daarnaast ook ervaringen met geweld en misbruik. Dat kon zijn in, sommige jongens werkten in de seksindustrie. En ja, daar heb je natuurlijk gewoon als werken weinig, zeker als je minderjarig bent, heb je weinig macht. Dus veel support ook over ongezonde werkverhoudingen. Hoe maak je daaruit los? En ook gewoon dat mensen zich voor hunzelf gingen toegeven. Maar dit is uitbuiting of dit is discriminatie. Dat klopt niet. Die hele dingen toegeven dat je gediscrimineerd wordt, weet je, en dat niet alleen maar als persoonlijk falen zien. Daar was de meeste scholing voor nodig.
En Soek en ik hadden natuurlijk ook al jaren binnen de zwarte vrouwenbeweging heel veel geleerd. Van hoe word je weerbaar? Weet je, hoe ga je om met wat dan nu bijvoorbeeld microagressie heet? Dus een heleboel, ja, die dingen. Weerbaarheid en dat over hele dagelijkse dingen. Maar dat in ieder geval ook woorden geven en niet zoiets van, nee jij bent dom of je hebt het niet goed gesnapt. Je hebt het heel goed gesnapt. Ja, zo is het jou niet, weet je. Ja, echt bevestiging eigenlijk van de ervaringen, dat die waar zijn, dat je onderbuikgevoel waar is.
Ja, ja, ja. En soms het ook proberen uit elkaar te halen. Deden ze dan zo omdat je gay bent? Of deden ze zo omdat je Marokkaan bent? Of Suriname? Want dat is, soms dan ook, soms is het gewoon niet uit elkaar te halen. Maar dat echt mensen zoiets hebben van, ja, dat ligt aan mij. Ik had misschien dit moeten doen. Weet je, het verhaal wat vrouwen vaak zeggen, ja, dat ik me niet sowieso moeten aankleden. Nee. Weet je, wij zagen zulke zo’n dingen dan ook als, dat is een gevaarlijk ding om zo te denken. Want dan accepteer je bijvoorbeeld dat je slachtoffer kan zijn. Weet je.
En we hadden natuurlijk als vrouwen heel veel voorbeelden, weet je, dat je als slachtoffer wordt gezien. Bijvoorbeeld zwarte lesbische vrouwen, die bestonden eigenlijk niet. Die moesten daar ook wel heel zielig zijn. Weet je, want dan ben je dubbel onderdrukt. Ja. Weet je, dus die heleboel van die beelden, ja, moest je onderling wel.
Hoe zorg je daarvoor dan dat het toch constructief blijft? En niet een boze… Met z’n allen. Met z’n allen in het drama gaan schieten. Dat, ik denk, dat vind ik nog steeds een fascinerende vlaag. Hoe we dat gedaan hebben. Ik denk dat we zo radicaal alles horizontaal deden. Daarom de tafel als belangrijkste verzamelpunt. Ook eigenlijk als punt waar de, ja, de macht ligt. Nee, de zorg voor elkaar was belangrijker dan wij zijn boos op het COC of we zijn boos op dit of boos op dat. Dat waren we ook wel. Maar in eerste instantie, de zorg voor elkaar was belangrijker dan de collectieve actie of de belangenbehartiging.
Satu was niet terug veraat.